bruiloft, verjaardagsfeest, Nanga Pinoh

Hallo iedereen,

Sommige dagen beleef ik weinig bijzonders en de volgende dag kan een dag vol verrassingen zijn.
Zo was vrijdag eenvoudig, de vaste routines, 5.oo uur op, half zes gebed, daarna ontbijt en om half acht werken, na wat rond vragen mocht ik samen met iemand anders het ziekenhuis gaan schoonmaken. Het ziekenhuis is nagebouwd van een plattelandskliniek uit Australie. Het heeft twee ziekenzalen (een voor de mannen de ander voor de vrouwen, en wel 5 spreekkamers).
Maar zaterdag was leuk. 's Ochtends is wel een werkdag dus gewoon om 5.oo uur op. Maar 's middags was ik lekker een boekie aan het lezen toen iemand vroeg of ik mee wilde naar een builoft. Dat laat ik me geen twee keer vragen, ook al kende ik het bruidspaar niet, zo iets is leuk om mee te maken in een andere cultuur. We moesten een kwartier later vertrekken. We gingen met een stuk of 8 westerlingen en 6 locals. Het was ongeveer een half uur rijden door de jungle, de zandweg was net breed genoeg voor de truc (alla schoolbus). Dat alleen al was leuk, en het was de eerste keer dat ik het terrein weer af ging. Op de bruiloft hadden we natuurlijk als blanken veel bekijks, een soort BN'er voelde ik me. Er wordt veel gekeken, maar ze maakten ook foto's van ons (met hun mobiel, jaja het is dan wel jungle, maar ze gaan wel met de tijd mee...) Bij binnenkomst moest je gelijk langs het buffet, beef of chicken. Op je stoeltje, die in rijen stonden, je bord leegeten. Daarna was het felliciteren van het jonge bruidspaar. Het bruidspaar met alle blanken op de foto, jaja, kunnen aan hun kinderen en kleinkinderen laten zien...
's Avonds was het birthdayparty. Normaal doen ze dat iedere maand, maar vorige maand was het niet doorgegaan. Eerst werden er wat stukjes gedaan. Later werden alle jarigen van september en oktober naar voren geroepen (dus ik ook!). We werden toe gezongen, kregen allemaal een persoonlijk kaartje. Later kregen we ook een blikje cola of Sprite en een candybar (Echt feest dus voor de kinderen). Aan het einde werd aan iedereen cake en sap en nootjes uitgedeeld. Bij elkaar een mooi feestje.

Zondagochtend mochten we weer uitslapen, ontbijt was uiterlijk 8 uur. Daarna dienst, buiten, want binnen zou dit keer niet passen. Twee uur later was het afgelopen. Na de lunch ben ik met de meiden naar Nanga Pinoh geweest. Dat ik een grote stad in de buurt (45 minuten rijden). De ene week gaat er de meiden, de andere week de jongens. Vlak voor we aankwamen begon een tropische regenbui, dat gaat er flink hard aan toe, zeg maar. We moesten uitstappen in iets wat op een riviertje leek, maar de stoep behoorde te zijn. Gelukkig was de regen gestopt zodra we de supermarkt uit kwamen en konden we wat rondstruinen door het stadje. Er was weinig te beleven, maar wel lekker om er even uit te zijn.

De laatste paar dagen word ik regelmatig bij het doktersspreekuur geroepen. Dan is er weer een patient voor mij. Doktersspreekuur klinkt heel wat, maar het is vooral pleisters plakken. De kinderen komen hier met dingen waarvoor ik naar mijn moeder zou gaan, een wondje, een splinter of pijn in mijn buik. Maar hier gaan ze gelijk naar de dokter aangezien er geen mama is. Dus gister had ik bijvoorbeeld iemand die een uur eerder met spelen op zijn arm was gevallen en nu pijn had ik zijn schouder. Wel iets anders als de casussen in Nederland dus. Maar wel een leuke manier om met de kinderen bezig te zijn.

Tot de volgende keer!
xx